Een mooie zondag

English translation below

Na een gezellige en nuttige zaterdagavond met Bert Neevel, een vriend van Tonia die sinds kort in Liberia werkt voor Welthungerhilfe, willen we bij thuiskomst in het guesthouse nog even blogs afmaken en honderden foto's uploaden. Dat kost uren en het is al lang zondag als we gaan slapen. Gelukkig hebben we voor zondagochtend geen programma. Vandaag is bedoeld als relaxdag.

We starten rustig met een uitgebreid ontbijt. Elly maakt een fruitsalade van sinaasappels van de ooit door tante Mineke geplante boom, druiven uit de Libanese supermarkt, mango van de markt en een enorme ananas die we van Kuluboh kregen. Geen beginnen aan om die zelf aan te snijden. Arsène, de altijd aanwezige en behulpzame manager van het guesthouse, laat zien hoe je dat doet. Hij is ook zo vriendelijk om het houtskoolvuurtje van buiten naar de keuken te halen, zodat we roerei kunnen maken. Die eer krijg ik vandaag. Alles lukt voortreffelijk. Behalve de connectie met internet.

Erg frustrerend als je de Mineke Foundation fans en volgers met een dagelijks blog op de hoogte wilt houden. Uiteindelijk komt ook dat goed, al zouden we veel meer foto's willen laten zien. Beeld voegt zoveel toe bij wat wij meemaken. Het is overweldigend allemaal. Nu we hier een aantal dagen zijn leren we Dabwe Town een beetje kennen. Ondanks de ellende en schade die de oorlog tot op de dag van vandaag heeft achtergelaten, zie je de schoonheid en de vruchtbaarheid van de plek. Geen wonder dat Dabwe Wiah en zijn Mineke hier ooit hun levensdroom begonnen. Het is hartverwarmend te zien wat Mineke Foundation intussen, samen met de lokale NGO SEED, tot stand weet te brengen.

Alle indrukken van de afgelopen dagen passeren de revue als ik 's middags een paar uur aan het strand doorbreng. Op een schaduwrijke plek onder de palmbomen van Golden Beach, dat op slechts 5 minuten lopen van ons thuisfront is. Samen met de Nigeriaanse Felix, een van de vier vrijwilligers van ECOWAS die ook in ons guesthouse verblijven, wandel ik langs de vloedlijn met veel te blote armen en benen. Het is te heet, daar kan geen pet en zonbescherming tegenop. Van een afstandje is de zee ook meer dan aanwezig. Zelden zo'n imponerende branding gezien. Fantastisch, maar ook supergevaarlijk. Dus zwemmen is een no go.

 Later in de middag, na een luxueuze douche - overdag komt er een flinke straal water uit de kraan in tegenstelling tot 's avonds als er geen drup uit komt - vertrekken Elly en ik weer naar Dabwe Town voor de speciale community meeting ter ere van de delegatie uit Nederland. Tonia is 's ochtends al naar haar vader gegaan.Onze chauffeur Kay is op zijn zondags in een prachtige, kleurrijke outfit. Onderweg fotografeer ik het wisselende straatbeeld en de omgeving, op de circa een uur durende rit de stad uit. Het is betrekkelijk rustig nu. Heel anders dan op doordeweekse dagen als het verkeer een helse chaos is en auto's doodleuk tegenliggende rijbanen nemen en door de berm slalommen.

Bij aankomst in Dabwe Town, maak ik een videootje van de route - de oude weg met de brug - naar de Damiefa school en het ouderlijk huis van Tonia. Ik zie het zwerfvuil al niet meer dat alom aanwezig is, maar louter het groen en de lieflijkheid van de omgeving. 

We zeggen even gedag tegen mijn oom die vrolijk is. Hij vertelt opgetogen over de audioboodschap van tante Marie Brilman (waar hij in zijn Nederlandse jaren verbleef). Zijn Nederlands is nog steeds goed genoeg om ook een boodschap voor haar in te spreken. Toch wel bijzonder, zo'n conversatie tussen mijn 90-jarige tante in Oxe en 82-jarige Liberiaanse oom in Dabwe Town, Liberia.

Elly en ik voegen ons bij Tonia, Joe, Mary en Kuluboh voor de meeting. Behalve de chairman en 'the elders' zijn er hoofdzakelijk vrouwen en een paar jongeren. Iedereen krijgt de gelegenheid zijn zegje te doen en er klinken veel 'dankjewel'-s. Op de terugweg praat Tonia ons bij over de (Liberiaanse) context van de vergadering. Natuurlijk speelt er meer dan wij Hollanders kunnen bevroeden. Het is een leerzame week!

4 maart 2012, Marieke
======================
A beautiful Sunday

After a pleasant and helpful evening spent on Saturday with Bert Neevel, a friend of Tonia's who recently started working in Liberia for Welthungerhilfe, we return home to the guesthouse to finish the blogs and continue uploading photos. That takes hours and Sunday morning has started before we finally go to bed. Fortunately, we have no program for Sunday morning. Today is meant to be a relaxing day.


We start with a quiet breakfast. Elly makes a fruit salad of oranges from the tree planted by my aunt Mineke, with grapes from the Lebanese supermarket, mangoes from the Liberian market and a huge pineapple that Kuluboh gave us. Arsene, the ever present and helpful manager of the guesthouse, shows us how to cut the pineapple. He is also so kind as to light the charcoal fire outside so we can make scrambled eggs. That's my job today. Everything works perfectly. Everything except the connection to the Internet.

It's very frustrating when you want to keep Mineke Foundation's fans and followers updated with a daily blog. Eventually it works, though we have many more pictures to show. It's all very overwhelming. Now we are here for a few days, we are gettin to know Dabwe Town a little. Despite the misery and damage the war has brought, which is visible to this day, you see the beauty and fertility of the place. No wonder Dabwe Wiah and Mineke started their life's dream here. It is heartening to see what Mineke Foundation meanwhile, together with the local NGO SEED, manages to do.

All impressions of the past few days run through my mind as I spend a couple of hours in the afternoon on the beach. In a shady spot under the palm trees of Golden Beach, just 5 minutes walk from our home. Together with the Nigerian Felix, one of four volunteers from ECOWAS who also stays in our guesthouse, I walk along the shoreline with bare arms and legs. It's too hot, no cap and sun protection can handle that. From a distance the sea is more than present. I've rarely seen more impressive surf. Fantastic, but also extremely dangerous. So swimming is a no go.

Later in the afternoon, after a luxurious shower - during the day there's a huge jet of water from the tap as opposed to the evening when hardly any water drops out - Elly and I go to Dabwe Town for the special community meeting in honor of the delegation from the Netherlands. Tonia went to visit her father earlier that morning. Our driver Kay is at his best in a beautiful, colorful outfit. Along the way I photograph the changing streetscape and the surrounding area, during the approximately one hour drive from the city. It is relatively quiet now. Very different from weekdays when traffic is a hellish chaos and cars coolly drive on the wrong lanes to bypass traffic jams.

Upon arrival in Dabwe Town, I make a video of the route from the old bridge to Damiefa school and Tonia's ancestral home. I no longer see the litter that is everywhere, but only the green and the loveliness of the surroundings.

We say hello to my uncle who is happy. He tells us excitedly about the audio message from Aunt Marie Brilman (where he spent time when in Holland). His Dutch is still good enough to send an audio message back to her. Amazing really, a conversation between my 90-year-old aunt in Oxe and 82-year-old Liberian uncle in Dabwe Town, Liberia.

Elly and I join Tonia, Joe, Mary and Kuluboh for the meeting. Besides the chairman and 'the elders' there are mainly women and some young people. Everyone gets the opportunity to have his say and there are many thank yous. On the way back home Tonia elaborates on the (Liberian) context of the meeting. Of course, there´s so much more going on than we Dutch imagined. It is an instructive week!

March 4, 2012; Marieke